ключик...

Мила Льева
                это сломанный пазл,
чёрно белых картинок лото...
                то ли крик...то ли шёпот...
в горле спазм...я...никто...
                я лежу на обочине,
среди вороха пыли...
                обескровлена...обесточена...
до жизни мне не хватает...мили...
                а сил не осталось,
угасает надежды последний лучик...
                от пазла души сломался
чёрно белых картинок ключик....