"Зоры гараць - зараніцы,
Пырскаюць смехам крыніцы,
Лашчыўся да маладзіцы,
Нібы ячмень аграном..."
Міхась Стрыгалёў
Трэба ж такому прысніцца:
Пырскалі смехам крыніцы,
Лашчыўся да маладзіцы,
Нібы ячмень аграном...
Потым ён слаўся саломай,
Добра - няма жонкі ўдома,
Глядзь - маладзіца ж з "Райком" -
І зчырванеў бураком.
Вася шафёр - ён адразу
З месца рвануўся, як "Газік" -
Не паддаецца, зараза,
Шчэ й пагражае: "Як дам!"
Трапіў жа, Божа, кабету,
Бач, на буксір не бярэцца.
Поршнем загрукала сэрца -
Пераламала кардан!