"Аддам жыццё за казку,
А паўжыцця - за ласка
Адзіную. Тваю"
Васіль Зуёнак
Хадзіў па Камароўцы
Я, нібыта вандроўнік,
Штокроку паўтараў:
"Аддам жыццё за рыфму,
Дарма не гаварыцьму,
Бо маю - паўтара".
Вакло прапанавалі,
Бакоў, прада, намялі -
Нічога я не ўзяў.
Бо я хацеў за вершык
Аж дзве ракеты Першынг -
Сказалі мне: "Нізя!".
І так да самай смагі
У смозе тытунёвым
Знямогу здабываў.
А рыначныя магі
Пытаюць, ты тут новы
Жыццё прапанаваў?
І гэтак - шусь! - на піку,
Старэйшы самы крыкне:
"Дарэмна даяцё?"
Аддаў браткам за рыфму:
Карызну, Німфу, Рымшу...
І вершы, і жыццё...