Калі паміраць прыйдзе час,
Ці будзем мы ці не будзем…
Каму ж памаліцца за нас,
Каб Там хоць жылі, як людзі ?
* * *
Мёртвы горад чакае сустрэчы.
Ад дажджу брудна – шэры і мокры.
Паглядаючы ў цёмныя вокны,
Адзінокі бадзяецца вечар.
* * *
На вуліцы завея. Снег
І дрэвы, быццам пазаснулі ў трансе.
Забыўшыся на меладычнасць вальса,
Самотны вечар туліцца да стрэх.