Дитя европы из милоша

Винарчук Роман
1.
Мы, в чьи легкие проникает сладость дня,
Чьи глаза любуются цветением майских яблонь
лучше тех, кто погиб.

Мы, вкушающие долго пережевывая еду
и искушенные в Камасутре
лучше их, погребённых.

Из печей огненных, из-за колючки, сквозь которую свистит ветер бесконечной осени,
с побоищ, рычащих агонизирующим воздухом,
спаслись самые опытные и знающие.

Посылавшие, других туда, где опасней,
поднимавшие их криком в атаку,
бежавшие, когда поражение становилось неизбежным.

Между смертью своей и смертью друга
выбирая его смерть (значит так суждено),

Конопатили двери газовых камер, крали хлеб
Зная, что завтрашний день будет хуже вчерашнего.

Как и положено людям, познали добро и зло.
Наша злосчастная мудрость себе не имеет равных.

Поэтому можно считать доказанным, что мы лучше их –
легковерных, горячих, слабых, мало себя ценящих.

                2.

Уважай приобретенные навыки, о дитя Европы.
Преемник готических соборов, барочных костёлов
                и синагог, из которых
доносился плач униженного народа.

Преемник Декарта, Спинозы, наследник слова «честь»,

могильщик Леонидов,
цени навыки, приобретённые в грозные годы.

Твой изощренный ум, схватывает на лету
добрые и злые стороны каждой вещи.
Твой скептический и элегантный ум, знаком с наслаждениями,
о которых ничего не знают примитивные люди.

Этим умом ведомый, ты не можешь не оценить
разумность приведенных ниже советов:
Пусть в твои лёгкие, проникает и дальше сладость дня,
 для этого есть эти мудрые, но строгие правила:
               
                3.

Не может быть и речи о триумфе силы
в эпоху воцарившейся справедливости.

Не забывай о силе - сам того не замечая
ты признаёшь доктрину упадка.

Имеющий власть, всем обязан Исторической Необходимости.
Отдай Исторической Необходимости, честь ей положенную.

Да не знают твои уста, выдвигающие гипотезу
о руках, подделывающих эксперимент.

Да не знают твои руки фальсифицирующие эксперимент
об устах, выдвигающих гипотезу.

Умей предсказать пожар с точностью до секунды,
После чего соверши поджог и исполнится то, что предсказано.

                4.

Из горчичного зернышка правды вырасти дерево лжи.
Не бери пример со лжецов, игнорирующих реальность.

Пусть твоя ложь будет логичнее, чем действительность,
Что бы в тени ее, утомленный путник обрел покой.

После дня лжи, собравшись в тесном кругу
смейся и бей себя в грудь, вспоминая прошедший день.

Рассыпай похвалы «быстро соображаешь»
или «вместилище множества талантов».

Мы, последние, умеющие с цинизмом находить смешное.
Последние, чья хитрость недалека от отчаяния.

Уже родилось поколение смертельно серьезное
принимающее буквально то, что мы принимали со смехом.   
               

                5.

Пусть слова твои значат не то, что значат,
а против кого, направлено это слово.

Из слов двузначных создай себе щит,
а ясные, утопи в томах энциклопедий.

Ни слова не осуждай, пока не справишься в картотеке,
кто и когда произнёс это слово.

Голос страсти лучше, чем голос рассудка,
так как бесстрастный не изменит истории.


                6.

Не люби ни одной земли: земля быстро гибнет.
Не люби городов: разваливаются в руины.

Не веди дневников, из письменного стола
поднимется дым, в котором ты задохнешься.
               
Не имей нежности к людям: они быстро гибнут
или в бедах взывают к тебе о помощи.

Не глядись в воды прошлого: гладь их покрыта ржой -
увидишь в них то, чего ты не хочешь видеть.


                7.

Ссылающийся на историю – всегда в безопасности,
его опровергнуть не встанут умершие.

Какие захочешь приписывай им  поступки,
их ответ будет один - молчание.

Со дна ночи всплывают пустые их лица.
Давай им черты, какие захочешь.

Гордись властью над людьми ушедшими
изменяя прошлое на собственные, улучшенные, варианты.

                8.

Смех, правдивых времён -
это смех врагов народа.

Век сатиры закончился. Впредь не будем
издеваться над неспособным монархом.

Суровые, как и пристало людям дела,
единственное что позволим - льстивое шутовство.

Стиснув губы, послушные лишь рассудку
осторожно вступим в эру выпущенного огня.


DZIECI; EUROPY
1
My, kt;rym s;odycz dnia przenika do p;uc
I widzimy ga;;zie rozkwitaj;ce w maju
Jeste;my lepsi od tych co zgin;li.
My, kt;rzy smakujemy d;ugo ;uj;c jad;o
I oceniamy w pe;ni igraszki mi;o;ci
Jeste;my lepsi od nich, pogrzebanych.
Z piec;w ognistych, zza drut;w w kt;rych ;wiszcze wiatr
niesko;czonych jesieni,
Z bitew kiedy w spazmie ryczy zranione powietrze
Uratowali;my si; przebieg;o;ci; i wiedz;.
Wysy;aj;c innych na miejsca bardziej zagro;onej
Podniecaj;c ich krzykami do boju,
Wycofuj;c si; w przewidywaniu straconej sprawy.
Do wyboru maj;c ;mier; w;asn; i ;mier; przyjaciela
Wybierali;my jego ;mier;, my;l;c zimno: byle si; spe;ni;o.
Uszczelniali;my drzwi gazowych kom;r, kradli;my chleb,
Wiedz;c ;e dzie; nast;pny ci;;szy b;dzie od poprzedniego.
Jak nale;y si; ludziom poznali;my dobro i z;o.
Nasza z;o;liwa m;dro;; nie ma sobie r;wnej na ziemi.
Nale;y uzna; za dowiedzione, ;e jeste;my lepsi od tamtych,
;atwowiernych, zapalnych a s;abych, ma;o sobie ceni;cych ;ycie.
2
Szanuj nabyte umiej;tno;ci, o dzieci; Europy.
Dziedzicu gotyckich katedr, barokowych ko;cio;;w
I synagog w kt;rych rozbrzmiewa; p;acz krzywdzonego ludu,
Dziedzicu Kartezjusza i Spinozy, spadkobierco s;owa „honor",
Pogrobowcze Leonidas;w,
Szanuj umiej;tno;ci nabyte w godzinie grozy.
Umys; masz wy;wiczony, umiej;cy rozpozna; natychmiast
Z;e i dobre strony ka;dej rzeczy.
Umys; masz sceptyczny a wytworny, daj;cy uciechy
O jakich nic nie wiedz; prymitywne ludy.
Tym umys;em wiedziony, rozpoznasz natychmiast
S;uszno;; rad kt;rych udzielamy.
Niech dnia s;odycz przenika do p;uc.
Po to m;dre a ;cis;e przepisy.
3
Nie mo;e by; mowy o triumfie si;y
Bowiem jest to epoka gdy zwyci;;a sprawiedliwo;;.
Nie wspominaj o sile, by ci; nie pos;dzono
;e w ukryciu wyznajesz doktryny upad;e.
Kto ma w;adz;, zawdzi;cza j; logice dziej;w.
Oddaj logice dziej;w cze;; jej nale;n;.
Niech nie wiedz; usta wypowiadaj;ce hipotez;
O r;kach kt;re w;a;nie fa;szuj; eksperyment.
Niech nie wiedz; twoje r;ce fa;szuj;ce eksperyment
O ustach, kt;re w;a;nie wypowiadaj; hipotez;.
Umiej przewidzie; po;ar z dok;adno;ci; nieomyln;.
Po czym podpalisz dom i spe;ni si; co by; mia;o.
4
Z ma;ego nasienia prawdy wyprowadzaj ro;lin; k;amstwa,
Nie na;laduj tych co k;ami;, lekcewa;;c rzeczywisto;;.
Niech k;amstwo logiczniejsze b;dzie od wydarze;,
Aby znu;eni w;dr;wk; znale;li w nim ukojenie.
Po dniu k;amstwa gromad;my si; w dobranym kole
Bij;c si; w uda ze ;miechu, gdy wspomni kto nasze czyny.
Rozdaj;c pochwa;y pod nazw; bystro;ci rozumowania
Albo pochwa;y pod nazw; wielko;ci talentu.
My ostatni, kt;rzy z cynizmu umiemy czerpa; wesele.
Ostatni kt;rych przebieg;o;; niedaleka jest od rozpaczy.
Ju; rodzi si; pokolenie ;miertelnie powa;ne
Bior;ce dos;ownie co my;my przyjmowali ;miechem.
5
Niech s;owa twoje znacz; nie przez to co znacz;
Ale przez to wbrew komu zosta;y u;yte.
Ze s;;w dwuznacznych uczy; swoj; bro;,
S;owa jasne pogr;;aj w ciemno;; encyklopedii.
;adnych s;;w nie os;dzaj, zanim urz;dnicy
Nie sprawdz; w kartotece kto m;wi te s;owa.
G;os nami;tno;ci lepszy jest ni; g;os rozumu,
Gdy; beznami;tni zmienia; nie potrafi; dziej;w.
6
Nie kochaj ;adnego kraju: kraje ;atwo gin;.
Nie kochaj ;adnego miasta: ;atwo rozpada si; w gruz.
Nie przechowuj pami;tek, bo z twojej szuflady
Wzbije si; dym truj;cy dla twego oddechu.
Nie miej czu;o;ci dla ludzi: ludzie ;atwo gin;
Albo s; pokrzywdzeni i wzywaj; twojej pomocy.
Nie patrz w jeziora przesz;o;ci: tafla ich rdz; powleczona
Inn; uka;e twarz ni; si; spodziewa;e;.
7
Kto m;wi o historii jest zawsze bezpieczny,
Przeciwko niemu ;wiadczy; nie wstan; umarli.
Jakie zapragniesz mo;esz przypisa; im czyny,
Ich odpowiedzi; zawsze b;dzie milczenie.
Z g;;bi nocy wynurza si; ich pusta twarz.
Nadasz jej takie rysy jakich ci potrzeba.
Dumny z w;adzy nad lud;mi dawno minionymi
Zmieniaj przesz;o;; na w;asne, lepsze podobie;stwo.
8
;miech powstaj;cy z szacunku dla prawdy
Jest ;miechem kt;rym ;miej; si; wrogowie ludu.
Wiek satyry sko;czony. Odt;d nie b;dziemy
Podst;pn; mow; szydzi; z nieudolnych monarch;w.
Surowi jak przysta;o budowniczym sprawy
Pozwolimy sobie jedynie na pochlebcz; ;artobliwo;;.
Z ustami zaci;ni;tymi, pos;uszni rozumowaniu
Wkraczajmy ostro;nie w er; wyzwolonego ognia.
Nowy Jork, 1946