Па волі рока, так сталося!
Ці гэта нораў у нас такі,
Навошта нам траім... мой божа!
Такое мноства ворагаў...
Але на лёс... не трэба дзьмуцца,
Там у іншых, чорт знае што!
А тут жа, ворагі знайдуцца...
Быў бы гонар, быў бы гонар!
Не вешаць нос гардэмарыны,
Ці благое ў нас жыццё?
Адзіныя ветразь і душа цьвяроза
Адзіны лёс...адзіная Радзіма!
У справах кахання, быццам жа мірных,
Шлях закаханых зпрадвеку такі,
Што рускі ўнёсак за шчасце людское
Даражэй кашалька, даражэй галавы!
Але шпагі свіст і гук карцечы
І цемры астрожнай цішыня
За доўгі погляд кароткай сустрэчы
Кажу, вам, людзі - не цана!