Апошні прыступ да дзвераў свабоды...
Ад цяжкіх пакутаў, да ветлівых слоў!
Горкі палын вырву з дарогі,
У мой, спрадвечны, цукарны сон!
Мёдам вусны змажу, я, густа,
Сэрца атрута знікне сама па сабе,
Больш усіх скарбаў... Жыццё я шаную!
Тых, хто жыве не дзеля сябе!
Не кахайце людзі Бога!
Не рабіце яму стол!
Ён не чуе вашых словаў,
Іншай моваю...валодаё ён!
Не бачыць царквы, ён, з неба -
Убрання, іконаў, бліскучых крыжоў,
Калі душою даўно ачарствелы,
Недапаможа малітваў пакой!
Вашы галовы напоўнены моцай,
Што вам матуля ў дзяцінстве дала,
Бог з тымі, хто маючы розум,
Другім дапаможа яго атрымаць!
P.S. We are the world!