Тры няволі
Гэй, Расея Матушка!
Государ наш бацьюшко!
Гой ты, Русь шырокая —
Воля вольная.
А карона царская цяжкая, цяжкая:
Каля трона рускага рыскаюць, рыскаюць
Бівакі хазарскія, бунчукі татарскія,
то уланы польскія;
Сабелькі турэцкія ды мушкеты швецкія,
то штыкі нямецкія…..
Як па родным полюшку
Тры сястры-нядолюшкі:
Голад ды няўдобіца,
Трэцяя нядолюшка —
Сеча міжусобная.
Гой, ты Русь шырокая —
Воль вольнаму.
А карона царкая цяжкая, цяжкая!
Каля трона рускага рыскаюць, рыскаюць:
Бівакі хазарскія, бунчукі татарскія,
то уланы польскія;
Сабелькі турэцкія, ды мушкеты швецкмя,
то штыкі нямецкія...
А над стольным горадам,
Над святымі весямі
Граюць чорны вораны,
Невад смерць развесіла.
І святое воінства
За зямлю радзімую
Палягло героямі
Ў сцюжу зімнюю.
Гой ты русь шырокая,
Воля вольная.
А карона царская цяжкая, цяжкая!
Каля трона рускага рыскаюць, рыскаюць:
Бівакі хазарскія, бунчукі татарскія,
то уланы польскія;
Сабелькі турэцкія, ды мушкеты швецкмя,
то штыкі нямецкія...
— Дзе татары? — “Згінулі!”.
—Дзе палякі? — “Мінулі!
Знай, зямля радзімая,
Што й жыды ж — туды ж!
Як здабудуць волюшку
Сіраты славянскія —
Ўзыйдзе ясна сонейка
На роднай староначцы.
І на буйну голаву царскую мудрую,
Ды карону з золата ды з ізумрудамі
Ускладуць бывалыя воіны рускія —
Славаю народнаю і заўжды свабодныя:
“Вечна царуй!”