О,ты, моя, из доскИ, семиструнная -
здесь мои слёзки засУшены юные
застыли в бунте кулак и бумага -
когда на ней писал я в отчаяньи
смешное мальчишечье завещание
а нынче всё выметено, пусто
прОдана гроздь кулаков и слёз
всё ушло на этом базаре
немного славы, денег - грошИ
и сон ничто не переполошИт -
и не для меня ни бетон, ни вши
стучу в тебя - прости отвори
не мог я больше быть взапертИ
всё прОдал, богов создаю новых
и крушУ от зари до зари
нынче тааакая свобода слова!
что даже с плесенью спорят цари.
Szuflada
O moja siedmiostrunna z deski
tu by;y zasuszone ;ezki
zastyg;a w buncie pi;;; i papier
na kt;rym w zimn; noc pisa;em
m;odzie;czy ;mieszny m;j testament
a teraz pusto wymieciono
sprzeda;em ;zy i pi;;ci grono
na targowisku mia;o cen;
niewielka s;awa troch; groszy
i nic ju; teraz snu nie p;oszy
i ju; nie dla mnie wszy i beton
pukam do ciebie otw;rz przebacz
nie mog;em d;u;ej milcze; sprzeda;
musia;em kamie; mej niezgody
taka jest wolno;; trzeba znowu
wymy;la; i obala; bog;w
gdy ju; si; z ple;ni; zmaga cezar.