Яна спусцилась у яго жыцце
як муха ляциць у катлету
ён стау чакаць яе зимой
але на землю апустилась лета
И кольки дзён ён прастаяу
не ведау тут нихто
таму што у душы яго была яна
и тольки то...
То нежнае спатканне
якое адарвала яму ниць
бо нитку тую никто не мог прышыць
таму што гэта ж ниць
И стау ён Бога тут малиць
каб той пайшоу и стау малить пращэння
у самога
Давида Людскога
Но Бог на такую прозьбу
сказау лиш тольки
"Ох, ты чалавеча зусим ужо знямог
каб я сам, гаспадзин, у Давида пращэния малиу?