Апрель...

Янгел Блюзоу
Апрель
стекает с окна…
В окне –
картина мутна…
Глаза
налиты тоской:
– Апрель,
зачем ты такой?
В чём смысл
подобных времён?
Прокис
на солнце бульон
из жил,
артерий и вен…
Изжил
свой век коллаген…
Душа
забила на труд.
В ушах –
цикады минут
вершат
надрывную трель:
– Зачем ты...,
апрель?