Белы караннік* у тройцы. Залатая грыва!
Хлопец малады аберуч** лейцы нацягАе.
Кут спрадвечны і бясконцы! Шчырая краіна!
Снег ільсніцца, нібы хтосьці зоркамі гуляе.
А паўздоўж гасцінца ззяюць белыя бярозы.
Пара стыне ад празрыстай шчодрасці марозу!
Матка-сцюжа віхуруе ледзяныя кропкі.
Толькі сэрца жарам дыша, вольнасцю палае!
Тройца прыткая нясецца. Звонкія бразготкі!
Быццам свет рукой за душу літасна трымае!
А бацькоўскі кут варожіць велічнасцю края!
Дзякуй, Беларусь-Радзіма! Спадчына Святая!***
05.03.2003г.
_________________________________________________
* КараннІк—конь, запрэжаны ў аглоблі, у адрозненні ад прыпражных. Сярэдні конь у тройцы.
** АбЕруч—абедзвюма рукамі.
*** У першапачатковым варыянце гэты радок гучаў "Гой ты, Беларусь-Радзіма! Спадчына Святая!"