ВЯЧЭРА
Вячэра стыне на стале.
Хто б папытаў: якой халеры?
Я да цябе прыйшоў, але
Твае зачыненыя дзверы.
Я патапчуся ля акон.
Пайду, галодны i суровы.
Ляцяць за мною наўздагон
Твае нясказаныя словы.
Не палюбоўнiк i не муж.
Ды быць адным з iх меў я шанцы.
Пякуць далонь калючкi руж
I да крывi мне раняць пальцы.
Вячэра стыне на стале.
Ды толькi мне не да вячэры.
Люблю цябе. Люблю... Але
Твае зачыненыя дзверы...