Цiха спiць стары лес.
З iм адпачывае надвор’е
Маладзiк на неба узлез,
Пакланiушыся сталым сузор’ям
I усё у цiшы стаяла,
Сосны пахлi жыццём,
Птушкi галiны краналi
Пяшчотным сваiм крылом
I здавалася у гэтым спакоi
Можа жыць толькi радасць мая,
Плаваць напару з душою,
Назаужды пакiдая ценi края
I ляцелi яны па прасторах,
Па нябеснай цiшы i блакiтная Зямле
Я стаяу, дзякавау Бога,
Што яны прыляцяць да мяне…