Дзяўчонкi, з маскалямi не хадзiця!
Не хадзiця з маскалямi, гавару!
Крэпчэ вы парней сваiх любiця,
Крэпчэ беражыця чэсьць сваю!
Мы з Малoй забуськалiсь у пад’езьдзе,
Но нас аттуда выгнаў злой мужык.
А патом на танцах у цёмнам месьце
Паўстрычаўся нам маскоўскi бык.
Хiмiя, хiмiя,
Ты, Малaя, ждзi мiня.
Ты, Малая, ждзi мiня
I помнi аба мне.
Хiмiя, хiмiя,
Ты, Малая, ждзi мiня.
Вiць эта па тваей вiне
Я ў такой ***не!
У маскалёў абычна многа дзенег,
Дзеняжныя людзi, маскалi.
Он думаў – усех лашыц у нас разьдзенет
За свае расiйскiя рублi.
Он Малую прыглашаў на танцы,
На мiдляках за попу трогаць стаў.
А Малая начала сьмiяцца,–
От как гэты бык мiня дастаў!
Хiмiя, хiмiя,
Ты, Малая, ждзi мiня.
Ты, Малая, ждзi мiня
I помнi аба мне.
Хiмiя, хiмiя,
Ты, Малая, ждзi мiня.
Вiць эта па тваей вiне
Я ў такой ***не!
Ты чаго прыйшоў на дзыскацеку?!
Ты чаго прыйшоў сюдой, маскаль?!
Памiшаў у любвi ты чалавеку
I бычка за гэта палучай!
Там Андруха Мaлы быў з Аўтaза
I Ciрога Лысы быў з Шарoў.
Мы яму далi ўсяго два рaзы,
А он ужо “мiлiцыя!” зарoў.
Хiмiя, хiмiя,
Ты, Малая, ждзi мiня.
Ты, Малая, ждзi мiня
I помнi аба мне.
Хiмiя, хiмiя,
Ты, Малая, ждзi мiня.
Вiць эта па тваей вiне
Я ў такой ***не!
Прыгавор сказалi: два гады’
Мне рабiць на “хiмii” страны.
Загубiлi возраст малады.
Вы прашчайце, дзеўкi, пацаны.
На судзе Малая сьлёзы лiла:
«Без цiбя не пражыву i дня!»
I з галавы ўсю «хiмiю» пабрыла,
Штобы быць пахожай на мiня!
Хiмiя, хiмiя,
Ты, Малая, ждзi мiня.
Ты, Малая, ждзi мiня
I помнi аба мне.
Хiмiя, хiмiя,
Ты, Малая, ждзi мiня.
Вiць эта па тваей вiне
Я у такой ***не!